وبلاگ مردمان قوم لک

باباطاهر از دراویش اهل حق در منطقه دلفان لکستان بوده که در روستای زنگیوند نورآباد دلفان زیسته و پسری بنام محمود داشته است. طاهر در آن قریه مکتبخانه ای داشته و به تدریس مشغول بوده است. منطقه ییلاقی طاهر، روستای نامبرده که در دامنه گرین میباشد و منطقه قشلاقی آن بزرگ در خرم آباد بود و در خرم آباد خانقاهی داشته است که در محل تجمع مریدان این عارف بوده است. باباطاهر عریان در نورآباد دلفان متولد، در همدان زیسته و در خرم آباد رحلت مینماید.

بیتی لکی از باباطاهر عریان:

 

م(من)دُریشم لکم(لک زبانم) اعجاز دیرم(دارم)     

            م(من)دوسی(دوسی )چوی (چون-مثل) خُشین(شاه یا خان لرستان) دمساز دیرم(دارم)

 مه(من) معشوقی و(به) نام فاطمه لُر صنوبر قامت و پرناز دیرم(دارم)

به زبان لکی:

                 مه طاهر ساکن پای گرینم(رشته کوهی در نورآباد و خرم آباد)                           م(من) دُریش(درویش) مسلک و آگردرینم(آتش درون)

بوری(بیا) در باغ خواوم(خوابم) لحظه ای چند                                

که شاید وقت خواو روی تو بینم

 در دوبیتی فوق چنان به نظر می رسد که عریان تخلص شاعر بوده این عارف عریانی خود را از هوای نفس میداند نه بیسوادی و کم مایگی که عریان بودن از هوای نفس،خود یکی از طریقه های عرفان میباشد.

باباطاهر ساکن همان قریه مذکور زنگی وند بود است. گویا در سال420ه.ق/9باباطاهر همراه یار و مراد خود شاه خشین هنگامی که از گردنه گاماسیاب حد فاصل نورآباد دلفان و شهرستان نهاوند همدان میگذرد و بقولی شاه خشین از دیده محو میگردد و یا در سرچشمه رودخانه گاماسیاب غرق میگردد. عارف لک از این ماجرا سخت آزرده می شود دیدگانش خسته از سفیر ماتم،دیار خویش را ترک می کند و به همدان هجرت مینماید که پس از مدتی دوباره یاد یار تاب ایستادن در همدان را از ایشان میگیرد و با قدمهای خسته و دلی شکسته به خرم آباد برمیگردد و دارفانی را وداع می گوید

 

به زبان لکی:

 مه(من) اژ(از) دامان هجران میگریزم                               

زشهر بیوفایان میگریزم

اژ(از)ای(این) ماتم سرا با پای عریان                              

بزون(بدان) تا خاک دلفان(یکی از شهرستان های لکستان) میگریزم

 

 شاید هم درد بیکسی و بی همدمی و تیغ غربت و شرنگ بی همرهی ایشان را به سوی دیار می کشند زیرا در رثای مراد خود بعد ازواقعه دلخراش مرگ خشین چنین میفرماید:

 

دمم قلف(قفل) مجال گفتگونی                    خُشین برآب شد یادی از اونی

کتاو(کتاب) آرزو گم بیه(شده) طاهر                     نشان از ردپای آرزونی

 

در مقدمه دیوان مرحوم لرستانی شاعر از جد خود چنین نقل مینماید : بنده عینا شاهد بوده ام حاشیه سقف مقبره باباطاهر واقع در مرکز شهرستان خرم آباد کتیبه هایی از چوب وجود داشته که برآن دوبیتیهای باباطاهر حک شده بود مشخص گردید که سال 1356 توسط شخصی که گویا سفیه بوده کتیبه ها کنده شده اند و در کام آتش فروخته اند

 

مو آن بحرم که در ظرف آمدستم            چو نقطه بر سر حرف آمدستم

 بهر الفی الف قدی بر آیو                         الف قدم که در الف آمدستم        

           

به زبان لکی:

 بوری(بیا) امشو(امشب) و گرد یک(به دور همدیگر) بنیش(بشین)                          بوری(بیا) تا بار درد یک(درد یکدیگر) بکیشیم

 مه(من) مجنون و تو هم شیدای شیدا           

بوری(بیا) ایدوس(ای دوست) هردک(هر دو) دلپریشیم(دلپریشانیم)

 

 

 

نوشتارهای مرتبط:

 

باباطاهر عریان لک؟ یا همدانی؟

 

باباطاهر عریان لک زبان

 

دانلود دوبیتی های لکی باباطاهر عریان

 

اشعاری کاملا لکی از باباطاهر عریان لک